Yağmıyordu, yağdı, biraz kaldı, eridi, gitti derken, kar akşam saatlerinde tekrar geldi ve sabaha kadar durmayacak gibi yağıyor. Hem de öyle geldi ki, bu sefer hepimiz (sanki köyde çok kalabalığız da), dışarı çıktık eski günlerde ki gibi, Ali amcamın evin önünden, Murat Onat’ın eve kadar kayındık. Kadro şöyle: Cengiz ve çocukları Ahmet ile Hiranur, Cengiz’in üç kayınçısı, Bilal abi ve oğlu Emirhan, Bahadır, Ömer, Eyüp ve ben.
Sonra kayınmayı bıraktık; Ömer, Eyüp ve ben yol açmaya başladık. İkisi yol açtı ben tuzladım. Pek fayda etmedi ama biz görevimizi yaptık diye düşünüyorum. Zaten yol açma işi hep köylüye kalıyor, sağ olsun muhtarımız yoğunluktan ilgilenemiyor. Komşu köylere iki defa gelen köy hizmetleri bizim köyün yolunu unutalı yıllar oldu.

Eee dağda domuzlar dondan ölemez ya!!! Avcı lazım avcı…